İçimdeki savaş
Büyük savaşlar veriyorum kendi içimde Küçücük dünyamda dev gibi bir sevdayla Filler tepişiyor gönlümün çayırlarında Ezilen ben oluyorum her defasında Bu yük bana ağır geliyor Yaşama sevincimi kaybetmekten korkuyorum Gidişinle boynuma bir urgan geçecemiş gibi Ayaklarımın altında çürümüş bir tabure Celladıma aşığım belkide Neden yaptığımı nasıl yaptığımı bilmiyorum Her defasında tekrar yeniliyorum sana Her seferinde daha büyük bir hüsranla Bu yüzden gitme vaktidir Ölümün kıyısında, bir uçurum kenarına Muhtaç kalarak tutunacak bir küçük dala Bir gülen yüze, bur tutam aşka Elveda sevgili kadın Bana hiç olmadığın kadar uzak ama bir o kadar yakın Ben giderken ister göbek at, ister ağlamaklı bir hal takın Fakat son isteğim, ardımdan bir dal sigara yakın