İçimdeki savaş

Büyük savaşlar veriyorum kendi içimde

Küçücük dünyamda dev gibi bir sevdayla

Filler tepişiyor gönlümün çayırlarında

Ezilen ben oluyorum her defasında

Bu yük bana ağır geliyor

Yaşama sevincimi kaybetmekten korkuyorum 

Gidişinle boynuma bir urgan geçecemiş gibi

Ayaklarımın altında çürümüş bir tabure

Celladıma aşığım belkide

Neden yaptığımı nasıl yaptığımı bilmiyorum

Her defasında tekrar yeniliyorum sana

Her seferinde daha büyük bir hüsranla

Bu yüzden gitme vaktidir

Ölümün kıyısında, bir uçurum kenarına

Muhtaç kalarak tutunacak bir küçük dala

Bir gülen yüze, bur tutam aşka

Elveda sevgili kadın

Bana hiç olmadığın kadar uzak ama bir o kadar yakın

Ben giderken ister göbek at, ister ağlamaklı bir hal takın

Fakat son isteğim, ardımdan bir dal sigara yakın